عاملیت

منظور ما از “مسبب و منشاء بودن” این است که مسبب و منشاء همه چیز در زندگی تان باشید و این جایگاه را برای خودتان و زندگی تان اتخاذ کنید- و از همین جایگاه عمل کنید.

• اینکه جایگاهی اتخاذ کنید که در آن مسبب و منشاء باشید، کاملا با اینکه آن چیز تقصیر شماست، یا شما شکست خوردید، یا شما مقصر هستید، یا حتی اینکه شما آن کار را کرده اید فرق می کند.
• حتی این حقیقت ندارد که شما علت همه چیز در زندگی تان هستید. بلکه مسبب همه چیز در زندگی بودن ،جایگاهی است که شما در آن می ایستید و از این جایگاه به زندگی نگاه می کنید و با آن مواجه می شوید- جایگاهی که فقط در صورتی وجود خواهد داشت که شما انتخابش کنید.
• جایگاه مسبب و منشاء بودن، یک اظهار است، نه ادعا. و به سادگی بیان می کند که “شما می توانید اینگونه روی من حساب کنید که به زندگی از دیدگاه مسبب و منشاء بودنم نگاه کنم و با آن مواجه شوم (و من می توانم اینگونه روی خودم حساب کنم.)”
• وقتی شما این جایگاه را اتخاذ می کنید (اظهار می کنید) که مسبب و منشاء زندگی تان باشید، این بدان معناست که شما مسبب و منشاء دانستن شرایط، دیگران یا تغییر حالات ذهنی تان را رها می کنید – همه ی اینها اگرچه بدون شک شما را آرام می کنند، ولی درنهایت اثر آن، درماندگی و بیچارگی شماست. همچنین وقتی به تاثیر مسبب و منشاء بودن پی ببرید، کاملا برایتان روشن خواهد شد که ایستادن در این جایگاه، از مسئول دانستن دیگران جلوگیری نمی کند.
• مسبب و منشاء بودن بدین معنا نیست که شما بار مسئولیت همه چیز را به دوش بکشید، یا برای همه چیز شما را تحسین یا سرزنش کنند. و بدین معنا نیست که شما شکست نخواهید خورد.
• با این حال، وقتی بر این جنبه‌ی بنیادین از راهبر بودن و عملکرد اثربخش راهبری تسلط پیدا کنید، تحول عظیمی در اثرگذاری و قدرت شما در مواجهه با چالش‌های راهبری (و چالش های زندگی) رخ می‌دهد.